Bir "gölge" olarak yaşamayı tattığında, hiç'in bir anda nasıl da her olabildiğini anlayacaksın...

Wednesday, June 11, 2014

Büyümek Değil de, 'Büyürken' Ne Zormuş Meğerse

isimsiz kağıt parçalarına yazmaya başlamışım farkında olmadan..
üstlerinde sigara yanıkları, gözyaşı tanıkları, hayat sanıkları..
parçalanmış hayatlardan kalan kırıntılar,
hani genelde benim parçaladıklarım..
suçlusu değilim, yargıcıyım parçalananların..
ben verdim kararı, ben verdim onca zararı..
tüm bu mahkeme, tüm bu muhakeme, onca terziler, teraziler,
pişmanlık, kendini kendine hapsetmek;
her yeni pişmanlıkta, bir parmaklık daha zindanıma, ağzıma, boğazıma..
özür dilesem yeri yok, yüzlerine bakacak olsam gözlerimin feri yok,
hediyeler alıp kapılarına bıraksam bir değeri yok,
ne bu yolların gideri, ne giderlerin feneri,
ne de fenerlerin pili.. hiçbiri yok, hiç kimse yok..
diyorum ya; kendimin zindanına kapatmışım kendimi, kendi kendime çektiriyorum işkencemi..
ne onlar bunu biliyor, ne işe yarıyor tüm bu işkence..
düzeltilmiyor işte geçmiş;
büyümek değil de; 'büyürken' ne zormuş meğerse..